Kunst in het derde rijk - Verleiding en afleiding

Met de kaskraker Kunst in het derde rijk reflecteert Museum Arnhem op de kunst uit de periode 1933-1945. Het is de eerste keer dat in Nederland op zo’n schaal kunst uit nazi-Duitsland getoond wordt. Duidelijk wordt dat Hitler kunst beschouwde als een essentieel onderdeel van de totalitaire verleiding van zijn criminele ideologie. Kunst moest een bijdrage leveren aan de wording van de Nieuwe Orde. Hiervoor waren expressionisme, constructivisme, futurisme en al die andere modernistisch stromingen ten enen male ongeschikt. Modernistische kunst, waarin om de paar jaar een nieuwe stroming het leven zag, had geen eeuwigheidswaarde en was bovendien onbegrijpelijk voor de meeste Duitsers. In Hitlers Duizendjarige Rijk was alleen plaats voor kunst die stond in de ‘nordische’, Arische traditie die terug ging op de oude Grieken  en aansloot op het realisme van zijn favoriete 19de-eeuwse schilder Carl Spitzweg.

Dit wordt toegelicht aan de hand van negentig schilderijen en beelden die uitgebreid zijn voorzien van tekst en uitleg. Museum Arnhem laat hiermee zien hoe kunst gebruikt kan worden om verwerpelijke politieke denkbeelden te verspreiden. Het is echter opvallend dat deze nazi-kunst veel diverser was dan de aan deze kunst gelinkte termen 'kitsch en on-kunst' suggereren. Zelfs Hitler lukte het dus niet om er een uniforme 19e-eeuwse eenheidsworst van te maken.